Dit is een 4" .357 Magnum Mateba 6 Unica autorevolver, serienummer 002245. Hij werd in Italië beproefd met een datumcode BT uit 2003, zoals gemaakt in Pavia, de hoofdstad van Lombardije, door MA·TE·BA, wat staat voor Macchine Termo-Balistiche, een generieke academische Italiaanse aanduiding van vuurwapens.
![Image]()
MA·TE·BA Arms werd in de vroege jaren zeventig opgericht door Emilio Ghisoni, gevestigd in de kelder van zijn huis. Ghisoni, geboren in 1937 en op 19-jarige leeftijd wees geworden, stopte met de studie klassieken om de productie van machines voor het maken van pasta over te nemen die hij van zijn vader had geërfd.
![Image]()
Tien jaar later breidde hij zijn productlijn uit met automatische pistolen en revolvers van zijn onconventionele gepatenteerde ontwerpen. Ghisoni patenteerde en commercialiseerde zijn eerste vuistvuurwapenontwerp in de late jaren zeventig, als de .22LR MT-l bullseye competitiepistool, een gestroomlijnde en geïntegreerde Latijnse variant op het modieuze, voorwaartse magazijnmodulaire patroon van de Walther GSP, het geesteskind van de Zweedse zilversmid Thore Eldh. In 1983 paste Ghisoni dezelfde lay-out toe op de MTR revolver met verhoogde laadcapaciteit, ook verkrijgbaar als de MTRC-karabijn. De MTR-familie onderscheidde zich door zijn lage loopas, bereikt door de cilinder voor de trekkerbeugel te plaatsen, en was verkrijgbaar in verschillende kalibers, met een munitiecapaciteit variërend van 8 tot 20 schoten, afhankelijk van de kalibers: acht in .38 Special en .357 Magnum, respectievelijk aangeduid als MTR-8/MTRC-8/MTRC-8L, en MTR-8M/MTRC-8M/MTRC-8ML; twaalf of veertien in .38 Special, aangeduid als MTR-12/MTRC-12; en veertien of twintig in .22LR, aangeduid als MTR-14 of MTR-20/MTRC-20. Door een andere eigenschap van automatische pistolen te lenen, werden deze revolvers geladen met behulp van een scharnierende clip van plaatstaal die was geïntegreerd met een terugslagplaat, waardoor een consistente headspacing tussen de cilinderkamers werd gewaarborgd. In 1985 lanceerde Ghisoni de .38 Special MTR-6 revolver, die zich onderscheidde door de laaghangende, met de hand afneembare loop die was uitgelijnd met de 6-uur cilinderkamer, in negen lengtes variërend van 2" tot 11" in stappen van 1". Hetzelfde ontwerp was ook verkrijgbaar in de .357 Magnum MTR-6 M revolver. In 1988 en 1990 evolueerden deze revolvers naar de vergelijkbaar geconfigureerde modellen 2006 en 2006 C. En in 1991 kwamen .38 Special 2007 S 3 met een 3" loop, .38 Special 2007 S 4 met een 3" loop, en .38 Special 2007 S 6 met een 6" loop. Helaas blijft Ghisoni's in 1994 gepatenteerde ontwerp voor een kort terugslagvergrendelingspistool doodgeboren.
![Image]()
Nadat Ghisoni in 1987 zijn eerste prototype had gemaakt en gepatenteerd, zette hij zijn autorevolverproject een decennium in de ijskast. De Mateba 6 Unica Autorevolver, directe erfgenaam van de Webley-Fosbery automatische revolver, erfde de 6-uur positie van de loop van Ghisoni's eerdere ontwerpprojecten. Deze functie verminderde de verhoging van de as van de loop boven de as van de hand van de schutter en minimaliseerde daardoor de neiging om onder terugslag omhoog te komen. Het is van belang op te merken dat de inspanning om een hoge loopas tegen terugslag te stabiliseren, zowel de terugslag naar achteren als het opwaartse koppelmoment weerstaat door tegengestelde krachten uit te oefenen aan de bovenkant en de voorkant van de greep, wat resulteert in een koppel dat de duw en het koppel van de terugslag tegengaat met de bovenkant van de hand van de schutter aan de achterkant en zijn lagere vingers aan de voorkant. Een lagere loopas levert dezelfde terugslagkracht op, terwijl het koppel wordt verminderd.
De 6 Unica-loop was gespannen in een huls van een aluminiumlegering die het vizier droeg, verstelbaar voor zowel windvang als elevatie. De T-sleutel aan het uiteinde van de loop met twee pennen stelde de schutter in staat de loop te verwijderen en te vervangen door een andere met een andere lengte. Looplengtes van 3, 4, 6 en 8 inch werden door de fabrikant aangeboden.
De autorevolver bestond uit twee samenstellingen. De bovenste samenstelling was een kanon dat heen en weer bewoog over het frame dat werd ondersteund door de hand van de schutter tijdens de vuurcyclus. Zoals aangeduid door Ghisoni, het kasteel (il castello), of het open cilinderframe dat de loop (la canna) in zijn huls droeg en heen en weer gleed langs het greepframe (l’impugnatura) dat het afvuursysteem bevatte, gespannen door een robuuste terugslagveer. Er was 16 mm kanonbeweging nodig om de hamer te spannen en de cilinder te draaien. De cilinder met zes kamers (il tamburo) was bevestigd aan het cilinderframe door een buitenboordjuk, en kon naar de linkerkant van het kanon worden gezwaaid. Het buitenoppervlak was een zacht afgerond zeshoekig prisma dat uitliep in een ronde doorsnede van 40 mm aan de achterkant, die een traditionele rateluitwerper (l’espulsore) op een steel bevatte die in het sluitvlak van het kasteel vergrendelde. Radiale vergrendeling van de cilinder werd bereikt door de cilinderstop (pistone blocc tamburo) die in het sluitvlak van de cilinder paste. Dit systeem stelde Ghisoni in staat de zijdelingse halvemaanvormige inkepingen weg te laten die de vergrendelingsbout in conventionele revolvers ontvingen. De vergrendelingsinkepingen van de 6 Unica verschenen in plaats daarvan in het achtervlak van de cilinder, waardoor de stabiliteit ervan tijdens het afvuren in elke fase van de beweging over het greepframe werd gewaarborgd en het verwijderen van staal aan de zijkant van de kamers werd vermeden. Een vergelijkbaar vergrendelingssysteem was meer dan een eeuw eerder te zien in de Colt M1877 .38- en .41-kaliber revolvers. De twee Colts waren echter niet uitgerust met een uitzwaaiende cilinder. De cilinderontgrendeling van de 6 Unica werd bereikt door een paar hendels te laten zakken, aan weerszijden van het greepframe, net onder het vaste vizier.
Hoewel zelfspannende revolvers al vele jaren vóór 1877 in gebruik waren, werd een dergelijk wapen pas in dat jaar aangeboden door Colt's Patent Fire Arms Mfg. Co. uit Hartford, Conn. Ontworpen in 1876 door Colt-medewerker William Mason, werd het Double Action- of DA-model aanvankelijk geïntroduceerd in het .38-kaliber, gevolgd door vergelijkbare aanbiedingen in de kalibers .41 en .32.
In tegenstelling tot de Webley-Fosbery, die de cilinder halverwege de terugtrekking van het frame draaide en zijn rotatie voltooide tijdens de terugkeer naar voren, draaide de cilinder van de Autorevolver alleen tijdens de voorwaartse beweging van het kanon. Deze functie stelde Ghisoni in staat de retrograde beweging van het kanon tot 16 mm te verminderen en ervoor te zorgen dat de rotatie van de cilinder op geen enkele manier afhankelijk was van de grotere of kleinere terugslagkracht, maar uitsluitend werd bereikt door de vaste kracht van de terugslagveer. Dit aspect van het 6 Unica-ontwerp verhoogde de betrouwbaarheid en verminderde de belasting van de componenten tijdens de vuurcyclus.
![Image]()
Om de eeuwwisseling werd de merknaam en intellectuele eigendom van MA·TE·BA overgenomen door Ghisoni's collega-uitvinder, Sergio Mottana, die de Amerikaanse wapenmarkt wilde aanspreken door Ghisoni's gepatenteerde autorevolverontwerp met een typisch Italiaanse desmodromische actie, van zijn klassieke .357 S&W Magnum-kamer naar de grote boringen van .44 Remington Magnum en .454 Casull. Mottana begon zijn nieuwe semi-automatische revolvers in de Verenigde Staten te promoten op de SHOT Show 2001 in Las Vegas. Tussen 2001 en 2004 produceerde Mottana ongeveer 2.000 verschillend geconfigureerde 6 Unica autorevolvers en Grifone autorevolving karabijnen in deze kalibers.
Door de fabriek geautoriseerde Amerikaanse importagenten verwierven ongeveer 80% van de autorevolver- en autorevolving karabijnproductie van MA·TE·BA. Ze omvatten American Western Arms Inc. uit Delray Beach, Florida, gemarkeerd met “AWA INT.L FL USA”, American Arms International uit North Kansas City, Missouri, gemarkeerd met “AAI NKC MO”, en Pars International Corp. uit Louisville, Kentucky, gemarkeerd met “PARS INTL.LOU.KY”.
In de zomer van 2000, kort na zijn terugtrekking uit Macchine Termo-Balistiche (MA·TE·BA), richtte Emilio Ghisoni een nieuw bedrijf op, Thermoballistic Machines di Emilio Ghisoni (THE·MA), gewijd aan de productie van machines voor de voedingsmiddelenindustrie. Ondanks de eisen van deze dagtaak bleef Ghisoni parttime werken aan het ontwerpen van vuistvuurwapens. Zijn samenwerking met een collega-uitvinder Antonio Cudazzo volgde in het THE·MA Rhino revolverontwerp. Terwijl Ghisoni de actie en de algemene lay-out van de Rhino ontwierp, definieerde Cudazzo de compacte styling en ergonomie. Helaas stierf Emilio Ghisoni in 2008, voordat het Rhino-project was voltooid. Antonio Cudazzo vond een nieuwe partner in Rino Chiappa, de president van het familiebedrijf Chiappa Firearms, die de Rhino eind 2009 op de markt bracht.
Wordt vervolgd.
MA·TE·BA Arms werd in de vroege jaren zeventig opgericht door Emilio Ghisoni, gevestigd in de kelder van zijn huis. Ghisoni, geboren in 1937 en op 19-jarige leeftijd wees geworden, stopte met de studie klassieken om de productie van machines voor het maken van pasta over te nemen die hij van zijn vader had geërfd.
Tien jaar later breidde hij zijn productlijn uit met automatische pistolen en revolvers van zijn onconventionele gepatenteerde ontwerpen. Ghisoni patenteerde en commercialiseerde zijn eerste vuistvuurwapenontwerp in de late jaren zeventig, als de .22LR MT-l bullseye competitiepistool, een gestroomlijnde en geïntegreerde Latijnse variant op het modieuze, voorwaartse magazijnmodulaire patroon van de Walther GSP, het geesteskind van de Zweedse zilversmid Thore Eldh. In 1983 paste Ghisoni dezelfde lay-out toe op de MTR revolver met verhoogde laadcapaciteit, ook verkrijgbaar als de MTRC-karabijn. De MTR-familie onderscheidde zich door zijn lage loopas, bereikt door de cilinder voor de trekkerbeugel te plaatsen, en was verkrijgbaar in verschillende kalibers, met een munitiecapaciteit variërend van 8 tot 20 schoten, afhankelijk van de kalibers: acht in .38 Special en .357 Magnum, respectievelijk aangeduid als MTR-8/MTRC-8/MTRC-8L, en MTR-8M/MTRC-8M/MTRC-8ML; twaalf of veertien in .38 Special, aangeduid als MTR-12/MTRC-12; en veertien of twintig in .22LR, aangeduid als MTR-14 of MTR-20/MTRC-20. Door een andere eigenschap van automatische pistolen te lenen, werden deze revolvers geladen met behulp van een scharnierende clip van plaatstaal die was geïntegreerd met een terugslagplaat, waardoor een consistente headspacing tussen de cilinderkamers werd gewaarborgd. In 1985 lanceerde Ghisoni de .38 Special MTR-6 revolver, die zich onderscheidde door de laaghangende, met de hand afneembare loop die was uitgelijnd met de 6-uur cilinderkamer, in negen lengtes variërend van 2" tot 11" in stappen van 1". Hetzelfde ontwerp was ook verkrijgbaar in de .357 Magnum MTR-6 M revolver. In 1988 en 1990 evolueerden deze revolvers naar de vergelijkbaar geconfigureerde modellen 2006 en 2006 C. En in 1991 kwamen .38 Special 2007 S 3 met een 3" loop, .38 Special 2007 S 4 met een 3" loop, en .38 Special 2007 S 6 met een 6" loop. Helaas blijft Ghisoni's in 1994 gepatenteerde ontwerp voor een kort terugslagvergrendelingspistool doodgeboren.
Nadat Ghisoni in 1987 zijn eerste prototype had gemaakt en gepatenteerd, zette hij zijn autorevolverproject een decennium in de ijskast. De Mateba 6 Unica Autorevolver, directe erfgenaam van de Webley-Fosbery automatische revolver, erfde de 6-uur positie van de loop van Ghisoni's eerdere ontwerpprojecten. Deze functie verminderde de verhoging van de as van de loop boven de as van de hand van de schutter en minimaliseerde daardoor de neiging om onder terugslag omhoog te komen. Het is van belang op te merken dat de inspanning om een hoge loopas tegen terugslag te stabiliseren, zowel de terugslag naar achteren als het opwaartse koppelmoment weerstaat door tegengestelde krachten uit te oefenen aan de bovenkant en de voorkant van de greep, wat resulteert in een koppel dat de duw en het koppel van de terugslag tegengaat met de bovenkant van de hand van de schutter aan de achterkant en zijn lagere vingers aan de voorkant. Een lagere loopas levert dezelfde terugslagkracht op, terwijl het koppel wordt verminderd.
De 6 Unica-loop was gespannen in een huls van een aluminiumlegering die het vizier droeg, verstelbaar voor zowel windvang als elevatie. De T-sleutel aan het uiteinde van de loop met twee pennen stelde de schutter in staat de loop te verwijderen en te vervangen door een andere met een andere lengte. Looplengtes van 3, 4, 6 en 8 inch werden door de fabrikant aangeboden.
De autorevolver bestond uit twee samenstellingen. De bovenste samenstelling was een kanon dat heen en weer bewoog over het frame dat werd ondersteund door de hand van de schutter tijdens de vuurcyclus. Zoals aangeduid door Ghisoni, het kasteel (il castello), of het open cilinderframe dat de loop (la canna) in zijn huls droeg en heen en weer gleed langs het greepframe (l’impugnatura) dat het afvuursysteem bevatte, gespannen door een robuuste terugslagveer. Er was 16 mm kanonbeweging nodig om de hamer te spannen en de cilinder te draaien. De cilinder met zes kamers (il tamburo) was bevestigd aan het cilinderframe door een buitenboordjuk, en kon naar de linkerkant van het kanon worden gezwaaid. Het buitenoppervlak was een zacht afgerond zeshoekig prisma dat uitliep in een ronde doorsnede van 40 mm aan de achterkant, die een traditionele rateluitwerper (l’espulsore) op een steel bevatte die in het sluitvlak van het kasteel vergrendelde. Radiale vergrendeling van de cilinder werd bereikt door de cilinderstop (pistone blocc tamburo) die in het sluitvlak van de cilinder paste. Dit systeem stelde Ghisoni in staat de zijdelingse halvemaanvormige inkepingen weg te laten die de vergrendelingsbout in conventionele revolvers ontvingen. De vergrendelingsinkepingen van de 6 Unica verschenen in plaats daarvan in het achtervlak van de cilinder, waardoor de stabiliteit ervan tijdens het afvuren in elke fase van de beweging over het greepframe werd gewaarborgd en het verwijderen van staal aan de zijkant van de kamers werd vermeden. Een vergelijkbaar vergrendelingssysteem was meer dan een eeuw eerder te zien in de Colt M1877 .38- en .41-kaliber revolvers. De twee Colts waren echter niet uitgerust met een uitzwaaiende cilinder. De cilinderontgrendeling van de 6 Unica werd bereikt door een paar hendels te laten zakken, aan weerszijden van het greepframe, net onder het vaste vizier.
Hoewel zelfspannende revolvers al vele jaren vóór 1877 in gebruik waren, werd een dergelijk wapen pas in dat jaar aangeboden door Colt's Patent Fire Arms Mfg. Co. uit Hartford, Conn. Ontworpen in 1876 door Colt-medewerker William Mason, werd het Double Action- of DA-model aanvankelijk geïntroduceerd in het .38-kaliber, gevolgd door vergelijkbare aanbiedingen in de kalibers .41 en .32.
In tegenstelling tot de Webley-Fosbery, die de cilinder halverwege de terugtrekking van het frame draaide en zijn rotatie voltooide tijdens de terugkeer naar voren, draaide de cilinder van de Autorevolver alleen tijdens de voorwaartse beweging van het kanon. Deze functie stelde Ghisoni in staat de retrograde beweging van het kanon tot 16 mm te verminderen en ervoor te zorgen dat de rotatie van de cilinder op geen enkele manier afhankelijk was van de grotere of kleinere terugslagkracht, maar uitsluitend werd bereikt door de vaste kracht van de terugslagveer. Dit aspect van het 6 Unica-ontwerp verhoogde de betrouwbaarheid en verminderde de belasting van de componenten tijdens de vuurcyclus.
Om de eeuwwisseling werd de merknaam en intellectuele eigendom van MA·TE·BA overgenomen door Ghisoni's collega-uitvinder, Sergio Mottana, die de Amerikaanse wapenmarkt wilde aanspreken door Ghisoni's gepatenteerde autorevolverontwerp met een typisch Italiaanse desmodromische actie, van zijn klassieke .357 S&W Magnum-kamer naar de grote boringen van .44 Remington Magnum en .454 Casull. Mottana begon zijn nieuwe semi-automatische revolvers in de Verenigde Staten te promoten op de SHOT Show 2001 in Las Vegas. Tussen 2001 en 2004 produceerde Mottana ongeveer 2.000 verschillend geconfigureerde 6 Unica autorevolvers en Grifone autorevolving karabijnen in deze kalibers.
Door de fabriek geautoriseerde Amerikaanse importagenten verwierven ongeveer 80% van de autorevolver- en autorevolving karabijnproductie van MA·TE·BA. Ze omvatten American Western Arms Inc. uit Delray Beach, Florida, gemarkeerd met “AWA INT.L FL USA”, American Arms International uit North Kansas City, Missouri, gemarkeerd met “AAI NKC MO”, en Pars International Corp. uit Louisville, Kentucky, gemarkeerd met “PARS INTL.LOU.KY”.
In de zomer van 2000, kort na zijn terugtrekking uit Macchine Termo-Balistiche (MA·TE·BA), richtte Emilio Ghisoni een nieuw bedrijf op, Thermoballistic Machines di Emilio Ghisoni (THE·MA), gewijd aan de productie van machines voor de voedingsmiddelenindustrie. Ondanks de eisen van deze dagtaak bleef Ghisoni parttime werken aan het ontwerpen van vuistvuurwapens. Zijn samenwerking met een collega-uitvinder Antonio Cudazzo volgde in het THE·MA Rhino revolverontwerp. Terwijl Ghisoni de actie en de algemene lay-out van de Rhino ontwierp, definieerde Cudazzo de compacte styling en ergonomie. Helaas stierf Emilio Ghisoni in 2008, voordat het Rhino-project was voltooid. Antonio Cudazzo vond een nieuwe partner in Rino Chiappa, de president van het familiebedrijf Chiappa Firearms, die de Rhino eind 2009 op de markt bracht.
Wordt vervolgd.
